تفاوت امپ مونو با معمولی در چیست؟
امپلی مونو چیست؟ صدای تولیدی که توسط هر دستگاهی ثبت و ضبط می شود به تنهایی قابل شنیدن نیست و می بایست صدا به آمپلی فایر فرستاده شود که در طی چند مرحله تقویت و تفکیک سازی شود. پس از انجام این مراحل صدا به بلندگو ها در هرکانال ارسال می شود. لازم به ذکر است که بدانید باید خروجی آمپلی فایر با بلندگو ها یکی باشد. صدای مونو، که همچنین با نام مونوفونیک یا تک صوتی شناخته شده، قدیمیترین و سادهترین روش ضبط و بازپخش صدا میباشد.
امپ ها از نظر تعداد کانال ورودی و خروجی که دریافت می کنند به ۶ گروه تقسیم بندی می شود. انواع مونو (تک کانال) ، استریو (دو کانال) ، سه کانال (ترکیب یک مونو و یک استریو) ، چهار کانال (ترکیب دو استریو) ، پنج کانال (ترکیب دو استریو و یک مونو ) و نهایتا شش کانال (ترکیب سه استریو).
برای دستگاه های هوشمند نظیر موبایل می بایست صدایی که پخش می شود در حالت تک کاناله و یا به عبارتی مونو باشد اما برای مکان هایی همانند ایستگاه های رادیوی و یا به طور کلی برای پخش موسیقی، اصوات می بایست به صورت استریو باشند.
چیزی که باعث می شود سیستم های استریو اصوات خود را با این ویژگی ذخیره کنند، وجود نقطه مرکزی sweet spot دارند که در میان ۲ اسپیکر قرار دارد. شنوندگانی که در میان دو بلندگو و به عبارتی در این نقطه مرکزی قرار دارند، قادرهستند که صدای خروجی از دو اسپیکر را به طور مساوی بشنوند.
تا دههی ۱۹۶۰ صدای مونو (مونوفونیک یا تک صوتی)، قدرت برتر بود. تمام موسیقی و اصوات دیگر از این دست، سابقاً با استفاده از این فن آوری تولید و ضبط میشدند. اگر چه، با ظهور فن آوری صدای استریو (استریوفونیک) در سالهای بعد، این صدا به سرعت و تقریباً به طور کامل جایگزین صدای مونو شد و اکنون صدای مونو تنها به کاربردهای تخصیص یافتهی خاص و کم هزینه محدود میشود .